Pleidooi voor het gewone

Het moet altijd meer, sterker, intenser. Ook als het over zen en religie gaat. Het westerse boeddhisme is een bravourereligie geworden, zo stelt psychiater en zenleraar Edel Maex.Sommigen vinden dat mindfulness niet kan buiten een boeddhistische context. Anderen zeggen dat je pas ernstig bezig bent als je urenlang mediteert, liefst in Auschwitz of Lampedusa. Er moeten grootse dingen plaatsvinden, intense ervaringen, verlichting, het wegvallen van het zelf. Voor minder doen we het niet. Maar glijden we zo niet steeds verder weg van de kern? Mag het ook iets minder zijn?

Dit boek is een oproep om het gewone weer in ere te herstellen. Omdat het niet gaat over steeds sterkere verhalen en steeds hardere praktijken, maar over betrokkenheid en engagement in de wereld waarin we leven, nu.