Richtlijn bipolaire stoornissen

Deze richtlijn is een landelijk geldende, optimale beschrijving van de best mogelijke zorg voor de patiënt, bedoeld om zorgverleners te ondersteunen bij de klinische besluitvorming. De richtlijn berust op de resultaten van wetenschappelijk onderzoek, ervaringskennis en aansluitende meningsvorming door beroepsbeoefenaren en patiënten. De richtlijn beoogt een leidraad te geven voor diagnostiek en behandeling aan alle professionals die betrokken zijn bij de zorgverlening aan mensen met een bipolaire stoornis.

Bipolaire stoornissen komen voor bij tenminste 2% van de bevolking, en worden in vele gevallen pas laat herkend. Door de veelvormige symptomatologie, het soms grillige beloop, en de wisselende respons op behandeling stelt deze aandoening de behandelaar dan ook vaak voor complexe vragen.

In deze richtlijn zijn de behandelstrategieën in de verschillende fasen van de aandoening in overzichtelijke beslisbomen weergegeven. Waar de farmacotherapie vanouds een van de hoekstenen van de behandeling is, is er door recent onderzoek nu ook evidentie dat daarnaast psycho-educatie, zelfmanagement en psychotherapie essentiële onderdelen dienen te zijn van de behandeling én dat de omgeving van de patiënt (familie, andere betrokkenen) daarbij belangrijk zijn.

Deze richtlijn is in eerste instantie bedoeld voor psychiaters, maar geeft ook aanbevelingen over de multidisciplinaire taakverdeling met psychiatrisch verpleegkundigen en psychologen/
psychotherapeuten.