De crisis van de Europese wetenschappen en de transcendentale fenomenologie

Diepgaande analyse van de zingevingscrisis van de westerse wereld, door de grondlegger van de fenomenologie. Verhelderend en onverminderd actueel.

De crisis van de Europese wetenschappen en de transcendentale fenomenologie is een van de hoofdwerken van Edmund Husserl. In dit invloedrijke boek komt Husserl tot de conclusie dat de westerse wereld in een zingevingscrisis verkeert. Hij toont aan dat er een diepe kloof is ontstaan tussen de 'leefwereld' en de wetenschap.

De wetenschap, die in eerste instantie ontwikkeld is om de wereld te begrijpen, is een instrument geworden dat ons in ons dagelijkse bestaan voorhoudt dat wij 'er niets van begrijpen'. In De crisis gaat Husserl eerst na hoe dit gefragmenteerde en lege wetenschapsbeeld is ontstaan. Vervolgens presenteert hij in het tweede deel van het boek zijn fenomenologische methode als oplossing voor de crisis.

 Fenomenologie

Husserl wordt gezien als de grondlegger van de fenomenologie, de filosofische stroming die zich richt op de verschijnselen zoals mensen die waarnemen en ervaren. De fenomenologie heeft een ongekende doorwerking gehad in de twintigste eeuw en speelt tot op de dag van vandaag een cruciale rol in wijsgerige debatten. De erfgenamen van Husserls denken vinden we in de hermeneutische fenomenologie, die werd ontwikkeld door Martin Heidegger en uitgewerkt door Hans-Georg Gadamer en Paul Ricoeur. Ook het door Jacques Derrida ontwikkelde deconstructiedenken vindt zijn oorsprong in een reflectie op Husserls fenomenologie, en het werk van beroemde fenomenologen als Emmanuel Levinas, Maurice Merleau-Ponty, Jean-Paul Sartre en Jean-Luc Marion is ondenkbaar zonder Husserl.

Tegenwoordig is Husserls fenomenologische methode bovendien een onmisbare gesprekspartner in de zogenaamde philosophy of mind of cognitiefilosofie.