De filosofische methode

Timothy Williamson (1955) geldt als een der bekendste filosofen van onze tijd. Hij is hoogleraar Logica aan de Universiteit van Oxford en gasthoogleraar Filosofie aan de Yale universiteit. Hij publiceerde talrijke filosofische boeken en schrijft daarbij tevens voor «Times Literary Supplement» en «The New York Review of Books». Met zijn even beknopte als spraakmakende «De filosofische methode» biedt Williamson een toegankelijk en ook verhelderend antwoord op vragen die al sinds mensenheugenis klinken: Wat doen filosofen nu eigenlijk? Wat proberen wijsgeren te bereiken? Kan filosofie vooruitgang boeken, en zo ja, waarom breken ze zich nog steeds het hoofd over problemen die Plato en Aristoteles al uit de slaap hielden? Is filosofie een wetenschap of een tijdverdrijf, dan wel compleet iets anders? In dit boek laat Williamson zonder wijsgerige poeha zien hoe filosofie altijd begint vanuit de nieuwsgierigheid van het gezonde verstand, zich ontwikkelt dankzij het typisch menselijke vermogen tot rationeel redetwisten en wel degelijk vooruitgang boekt. Die vooruitgang is niet rechtlijnig, maar meandert tussen logica, gedachte-experimenten en leentjebuur bij andere wetenschappen, terwijl hij zich altijd voltrekt door het wegen van concurrerende argumenten en redeneringen. Met enthousiaste tegendraadsheid laat Williamson vooral zien dat filosofie weinig meer is dan het verhelderen van onze gedachten. Het is mensenwerk, maar opwindend, noodzakelijk en waardevol mensenwerk. Deze korte inleiding in de praktijk van de wijsbegeerte is onmisbaar voor zowel studenten als voor iedereen die wil nadenken over de mogelijkheden en onmogelijkheden van de filosofie. «Een voortreffelijke inleiding voor lezers die echt iets willen weten over filosofie. Ze zullen ontdekken dat niet alle filosofen obscure ijdeltuiten zijn.» – The Philosophers’ Magazine «Het bestaat nog: een boek over filosofie, dat glashelder en begrijpelijk is!» – Times Literary Supplement «Williamson is een briljante en uiterst boeiende figuur in het filosofische landschap – hij is opgewekt, glashelder, koestert de waarheden die voor het oprapen liggen, maar gaat ook enthousiast op de tenen staan van filosofen met pretenties.» – The Oxonian Review –