Dit is miep

Miep houdt van dansen. Ze danst alsof haar voeten door de wind worden opgetild en weer neergezet.
Miep lijkt licht als een veertje, licht als op de maan.
Miep danst altijd. En overal.
Joppe en Mit begrijpen dit niet. Waarom danst Miep?
Waarom stapt ze niet gewoon? Waarom dat gedoe?

Maak kennis met Miep, een sympathiek, maar erg druk meisje dat altijd wil bewegen.
Fris prentenboek waarin het thema van adhd op een niet-veroordelende manier ter sprake komt.

Dit is Miep
Hardcover, kleur - 24 p. - va 6 j.

Is illustrator, vormgever, occasioneel blogger en liefhebber van geroosterde, ongezouten cashewnoten.
Eerder verschenen van hem bij Davidsfonds Infodok: Nooit is voor altijd en Schim.

1981. Een koude novembermiddag. Kristof Devos huilt bij het zien van de eerste zonnestralen in zijn leven. Drie jaar later vergeet hij de wereld rondom zich heen wanneer hij in de kleuterklas een ware epifanie beleeft tijdens het tekenen. Waar voor een buitenstaander de lijnen op zijn blad bij een eerste oogopslag misschien een nietszeggend kluwen vormen, zit voor hem achter elke streep wasco een verhaal.
De kleuterjuf kijkt schijnbaar goedkeurend mee over zijn schouder, neemt de tekening mee naar voren – het ereschavot! – en toont ze aan de klas. De trots die zich in Kristofs hoofd razendsnel opstapelt, spat uiteen wanneer de juf geen applaus, noch gapende bewondering afdwingt bij zijn medeleerlingen, maar tot groot jolijt van de peuterbende een hoongelach zonder weerga eist om zijn bespottelijk geklieder. Zijn magnum opus beschimpt. De eerste herinnering uit zijn leven.

Misschien is het de nazinderende wraaklust, maar misschien nog meer een soort innerlijke drang die Kristof drijft wanneer hij deelneemt aan tal van tekenwedstrijden. Hij wint achtereenvolgens een emmer stoepkrijt, een pluchen dinosaurus en een brooddoos met duidelijke gebruikssporen. De ene na de andere eenpaginastrip, pentekening of droedel rijst op uit de koker van de peuter, de kleuter, de puber en vervolgens de adolescent.

Steeds meer ruilt hij zijn potlood in voor de digitale pen en verandert het tekenen in vormgeven. In 2005 studeert hij af met een titel die hij nooit meer in de mond neemt: ‘Meester in de beeldende kunsten, Grafische vormgeving en Typografie’. Hij gaat meteen aan de slag als art director in een communicatiebureau.

Hoewel hij nog de allereerste Popfolio Artwork Award voor beste cd-ontwerp wint, lokken de geuren van vers geslepen potloden en handgeschept papier hem terug naar de tekentafel.
Hij begint koortsachtig te schetsen, maakt een prentenboek, tekeningen voor Querido’s Poëziespektakel 3 en 4, een zoon, tientallen Schetsjes van de dag, nog een boek, een heus caravatelier en weet ondertussen welke titel hij wel durft uit te spreken: illustrator.

In your face, kleuterjuf!