Het autistische kind, de baby en de semiotiek

De auteur gaat er van uit dat autistische kinderen op een iconische wijze communiceren en functioneren. Onder bepaalde voorwaarden kunnen autistische kinderen het iconisch functioneren verlaten ten voordele van een meer ‘indexmatig’ en zelfs symbolisch functioneren. De aandachtige gerichtheid van een team op de kinderen en hun tekens creëert een specifieke vorm van interactie. De tekens zijn daardoor geen geïsoleerde uitingen meer, maar het begin van een mogelijke uitwisseling. Een specifieke methode van baby-observatie (Bick) kan ook ingezet worden bij autistische kinderen.

Uit de inhoud:
Probleem van autisme in de psychiatrie – Hedendaagse klinische beschouwingen – Hulpverlening bij autisme – Toekomst van het autistisch kind – Institutionele problematiek – Baby: vroegste interacties – Ontwikkelingsstoornissen – Gedragsstoornissen – Depressies – Therapeutische consultaties – Psychotherapieen – Interventies aan huis – Semiotiek – Peirce – Semiose en interacties: affectieve, gedrags-, fantasmatische interacties – Baby en semiotiek – Begin van taal – Autistisch kind en semiotiek – Voorbeeld van tonus – Spiegel van M. Balat – Semiotische interacties – Ontwikkelingsschema van G. Haag als richtsnoer bij evaluatie van de behandeling: van ‘gelukte’ autistische toestand naar individuatie.