De kerken lopen leeg, de kapelletjes stromen vol. Alhoewel het niet zo’n vaart loopt, wijst deze vaak gehoorde uitspraak op de blijvende populariteit van ‘volksdevotie’. Deze term omvat een rijk palet aan fenomenen: heiligenverering, relikwieën, mirakels, bedevaartsoorden en pelgrimages, geloof en bijgeloof, rituele elementen zoals wijwater, amuletten, prentjes, rozenkransen ...
Alledaags geloof gaat dieper in op enkele bijzondere aspecten van de christelijke religieuze volkscultuur in Vlaanderen. Een eerste bijdrage focust op het fenomeen zelf en zoekt naar een definitie. Dat is een complexe zaak, want niet alleen het volk beoefent volksdevotie. Ook hogere sociale klassen gaan op bedevaart, bidden litanieën, branden kaarsjes en zo meer.
Daarna komen talrijke fenomenen aan bod. Waarom laat men bijvoorbeeld de meeste christelijke gebruiken steeds teruggaan tot Keltische of Germaanse precedenten, terwijl daar helemaal geen bewijs voor is? Waarom is er zo weinig verering voor de heilige Damiaan, nochtans verkozen tot ‘grootste Belg’? Welke invloed hebben natuurverenigingen gehad op het gebruik van dieren in de (religieuze) volkscultuur? Werd er in de zeventiende eeuw ook al aan marketing gedaan op bedevaartvaantjes? Is er een verband tussen religieus toerisme en religieuze volkscultuur? Waar komen kapelletjes vandaan? Hebben kapelletjes bij een bron of een oude eik werkelijk Keltische wortels? Een antwoord op al deze vragen lees je in Alledaags geloof.
